អួតសម្រស់ឲ្យដុកទ័រទាយអាយុ

 ស្រ្តីចំណាស់ម្នាក់ បានតុបតែងខ្លួនស្លៀកពាក់អស់ទាស់ មើលពីក្រោយមិនចាញ់នាងៗ ជាតារាប៉ុន្មាន
ទេ។ នៅក្នុងពិធីសមោសរមួយ ស្រ្តីចំណាស់បានចូលរួមតុជាមួយអ្នកមានមុខមាត់ក្នុងសង្គម ហើយក៏
មានលោកវេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ផង។
   -ស្រ្តីចំណាស់៖ រាត្រីសួស្តី លោកវេជ្ជបណ្ឌិត បែកគ្នាយូរក្រែល​ហើយ តែលោកមិនចាស់សោះ នៅ
តែស្រស់សង្ហាដដែល
   -លោកវេជ្ជបណ្ឌិត៖ សួស្តី អ្នកស្រីក៏មិនអន់ដែរ?
   -ស្រ្តីចំណាស់៖ បើអ៊ីចឹង លោកវេជ្ជបណ្ឌិតសាកទាយមើល៏ ខ្ងុំអាយុប្រហែលប៉ុន្មាន?
   -លោកវេជ្ជបណ្ឌិត៖ បើមើលតាម កែវភ្នែក រោមភ្នែកប្រហែលអាយុ១៦ឆ្នាំ មើលច្រមុះ បបូរមាត់
ប្រហែល១៨ឆ្នាំ មើលផ្ទៃមុខរលោងស្អាតប្រហែល២០ឆ្នាំ សរុបទាំងអស់ប្រហែល៥៤ឆ្នាំ!!៕

តម្លៃ​បងធំៗ

មាន​លោកតា​ម្នាក់ គាត់​កំពុង​ដើរ​រក​ទិញ​សត្វ​ចិ​ញ្ចឹម ដើម្បី​កំដរ​ការ​អផ្សុក ក៏​ប្រទះ​ឃើញ​សត្វ​សេក ហើយ​ចាប់អារម្មណ៍​ចង់​ទិញ មក​ចិញ្ចឹម ដូច្នេះ​គាត់​ក៏​ចូល​ទៅ​សួរ​អ្នកលក់៖  លោកតា៖ ក្មួយ​តើ​សេក​មួយ​នេះ លក់​ថ្លៃ​ប៉ុន្មាន​ដែរ? អ្នកលក់៖ បាទ! សេក​មួយ​នេះ​លក់​ថ្លៃ ២០០​ដុល្លា ។​ លោកតា៖ ម៉េច​ក៏​ថ្លៃ​ម្ល៉េះ​ក្មួយ ! អ្នកលក់៖ មិន​ថ្លៃ​ប៉ុន្មាន​ទេ លោកតា ! ព្រោះ​អា​មួយ​ហ្នឹង​វា​ចេះ​និយាយ​បី​ភាសា​ឯណោះ គឺ​ភាសា ខ្មែរ អង់គ្លេស ចិន​ លោកតា៖ អូ !​អឹ​ចឹ​ង​ទេ​ ដោយសារ​ឃើញ​ថ្លៃ​ពេក លោកតា​ក៏​មើល ហើយ​សួរ​បន្ត​ លោកតា៖ ចុះ​អា​មួយ​នេះ​វិញ ថ្លៃ​ប៉ុន្មាន​ដែរ? អ្នកលក់៖ ៥០០​ដុល្លា លោកតា៖ យី!​ដល់​ទៅ ៥០០​ដុល្លា? អា​មួយ​មុន​វា​ចេះ​បី​ភាសា ចុះ​អានេះ​វា​ចេះ​អ្វីខ្លះ បានជា​ថ្លៃ​យ៉ាងនេះ? អ្នកលក់៖ បាទ! អា​មួយ​ថ្លៃ ៥០០​ដុល្លា​នេះ វា​ចេះ​បី​ភាសា​ហើយ វា​ថែម​ទាំង​ចេះ​កុំព្យូទ័រ Word, Excel ទៀត​ផង ។​ លោកតា៖ អូ! ចុះ​អា​មួយ​ខាង​ចុង​គេឯង​ណោះ​វិញ​ប៉ុន្មាន​ដែរ? អ្នកលក់៖ ៨០០ ដុល្លា ។​ លោកតា៖ ចុះ​វា​ចេះ​អី​ខ្លះ? បានជា​ថ្លៃ​ជាង​អា​ពីរ​មុន​នោះ​ទៀត អ្នកលក់៖ ខ្ញុំ​ក៏​មិនដឹង​ថា វា​ចេះ​អ្វី​ដែរ ប៉ុន្តែ​ឃើញ​អា​ពីរ​នោះ ហៅ​វា​ថា​"បងធំ ៗ"

ផ្កាតំណាងប្រទេសនៅអាស៊ាន

ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា

  
«ផ្ការំដួល» (Mitrella Mesnyi) ជាផ្កាខ្លួនតូចពណ៌លឿងស្រាល មានសន្លឹកតែមួយជាន់ ប៉ុណ្ណោះ។ផ្កានេះមានក្លិនក្រអូប ជាពិសេសនៅពេលល្ងាច។ ដោយសារភាពទាក់ទាញនេះ ចាស់បុរាណខ្មែរតែងតែប្រដូចស្រីក្រមុំមកផ្ការំដួល ថាមានក្លិនក្រអូប និងរូបរាងស្រស់ស្អាត។ ដើមរំដួលមានកម្ពស់ពី៨ទៅ១២ម៉ែត្រ ហើយអាចរកមើលបាននៅតាមសួនច្បារមួយ ចំនួនក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។

ប្រទេសវៀតណាម

 

  

«ផ្កាឈូក» ជាផ្កាប្រចាំជាតិរបស់ប្រទេសវៀតណាម។ ផ្កាឈូកជាផ្កានៃថ្ងៃថ្មី ដែលអាច ឃើញបានស្ទើរតែនៅគ្រប់ស្រះ ឬស្ទឹងនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម។ សម្រាប់ប្រជាជន វៀតណាម ផ្កាឈូកតំណាងឱ្យភាពបរិសុទ្ធ ការប្ដេជ្ញាចិត្ត និងទស្សនៈសុទិដ្ឋិនិយមសម្រាប់ ពេលអនាគត។ ជាញឹកញាប់ គេតែងតែឮបទចម្រៀងឬកំណាព្យអំពីផ្កាឈូក ដែលតាក់តែង ឡើងដោយភាពមោទនៈរបស់កវីអ្នកនិពន្ធវៀតណាម។

ប្រទេសប៊ុយណេ

  
ផ្កា «ស៊ីម-ភ» (Dillenia Suffruticosa) ជាប្រភេទផ្ការបស់ឈើម្យ៉ាងដែលមានស្លឹកធំៗ។ ផ្កានេះមានពណ៌លឿងឆ្អិនឆ្អៅ។ គេអាចឃើញរូបផ្កានេះនៅលើក្រដាសប្រាក់១ដុល្លារ របស់
ប្រ៊ុយណេ និងវត្ថុសិល្បៈផ្សេងៗដែល រចនាដោយវិចិត្រករប្រ៊ុយណេផងដែរ។

ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី  

  
«ផ្កាអ័រគីដេព្រះចន្ទ» ឬជាភាសាឥណ្ឌូនេស៊ីហៅថា*Angrek bulan (Phalaenopsis Amabilis) គឺជាផ្កាប្រចាំជាតិមួយក្នុងចំណោមផ្កាប្រចាំជាតិទាំង៣របស់ឥណ្ឌូនេស៊ី។ ផ្កាអ័រគីដេព្រះចន្ទគឺ
ជាពូជផ្កាអ័រគីដេដែលរីកបានយូរបំផុត។ ជាធម្មតា ផ្កានេះរីក ពី២ខែ ទៅ៦ខែ ហើយក្រោយ
មកក៏រោយទៅវិញ។ ដោយសារតែវាដាំដុះបានល្អនៅ ក្នុងបរិយាកាសដែលមានសំណើម ទើបគេឃើញផ្កានេះនៅតំបន់ភាគខាងក្រោមរបស់ ឥណ្ឌូនេស៊ីច្រើនជាងតំបន់ផ្សេងទៀត។

 

ប្រទេសលាវ

  
«ផ្កាចំប៉ី» (Plumeria) នៅប្រទេសលាវ គេហៅផ្កានេះថា ផ្កាចំប៉ា។ ផ្កានេះមិនត្រឹម តែជាផ្កាប្រចាំជាតិនោះទេវាក៏ជារូបតំណាងរបស់ប្រទេសលាវផងដែរ។ផ្កាចំប៉ាមានក្លិន ក្រអូប និងមានច្រើនពណ៌ដូចជា ពណ៌ក្រហមពណ៌លឿង ពណ៌ផ្កាឈូក និងពណ៌ ផ្សេងទៀត។ សម្រាប់ប្រជាជនលាវ ផ្កានេះតំណាងឱ្យភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្ដី រីករាយសម្បូរសប្បាយ
នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ គេច្រើនយកផ្កានេះទៅ តុបតែងក្នុងពិធីផ្សេងៗឬក៏យកវា
ទៅបិទភ្ជាប់នឹងកន្លាស់អាវជូនដល់ភ្ញៀវក្នុងពិធី។

ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី

 «ផ្ការំយោល»*(Hibiscus Rosa-Sinensis) ក្លាយជាផ្កាប្រចាំជាតិរបស់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីនា ឆ្នាំ ១៩៦០។ស្រទាប់ទាំងប្រាំរបស់ផ្កានេះ ត្រូវបានគេប្រដូចទៅនឹងទស្សនវិទ្យារបស់ ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីដែលចង់ពង្រឹងសាមគ្គីភាពជាតិរបស់ខ្លួន។ ផ្ការំយោលនេះអាចរកស្ទើរតែ នៅគ្រប់កន្លែងនៅទូទាំងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។

ប្រទេសភូមា

 «ផ្កាផាឌឹក»*(Pterocarpus Indicus) រីកបញ្ចេញក្លិនក្រអូបស្រាល ជាមួយនឹងពណ៌លឿង ដូចមាស។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីភ្លៀងកក់ខែនាខែមេសា ផ្កានេះនឹងរីកដើម្បីអបអរពិធី បុណ្យចូលឆ្នាំរបស់ប្រជាជនភូមាផងដែរ។ ផ្កានេះតំណាងឱ្យកម្លាំង ស្ថេរភាព យុវភាព និងសេចក្ដីស្នេហា។ ក្រៅពីមានផ្កា ដ៏ស្រស់ស្អាតដើមផាឌឹកក៏អាចយកទៅធ្វើជាគ្រឿង សង្ហារឹមផ្សេងៗផងដែរ។

ប្រទេសសឹង្ហបុរី 

 «ផ្កាអ័រគីដេ» ដោយចំពោះទៅលើពូជមួយឈ្មោះ Vanda Miss Joaquim។ វាជាពូជបង្កាត់ ហើយក្រោយមកត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះតាមឈ្មោះអ្នកបង្កាត់វា។ ផ្កាអ័រគីដេ Vanda Miss Joaquim មានពណ៌ស្វាយដិត។អ្វីដែលពិសេសនោះគឺវាអាចរីកបានពេញមួយឆ្នាំឯណោះ*។ ដោយសារតែលក្ខណៈពិសេសមិនធ្លាប់មាននេះទើបធ្វើឱ្យវាបានជាប់តំណែងជាផ្កាប្រចាំ ជាតិរបស់ប្រទេសសឹង្ហបុរីនៅឆ្នាំ ១៩៨១។ 

ប្រទេសហ្វីលីពីន

  

«ផ្កាម្លិះសាំប៉ាហ្គីតា» (Arabian Jasmine) ទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការថាជាផ្កាប្រចាំជាតិ របស់ប្រទេសហ្វីលីពីននៅឆ្នាំ១៩៣៤។ ផ្កានេះមានពណ៌ស និងមានរាងដូចជាផ្កាយ។ ផ្កានេះរីកនៅពេលយប់ចោលក្លិនក្រអូបរហូតធ្វើឱ្យប្រជាជនហ្វីលីពីនជឿថាផ្កានេះ ជានិមិត្តរូបនៃភាពបរិសុទ្ធ សាមញ្ញ ឥទ្ធិពល និងភាពជាមនុស្ស។គេជឿថា ផ្កាម្លិះ សាំប៉ាហ្គីតា ត្រូវបាននាំមកពីតំបន់ភ្នំហិម៉ាល័យ មកដល់ប្រទេសហ្វីលីពីននៅអំឡុង សតវត្សទី១៧នៃគ.ស។

ប្រទេសថៃ

«ផ្ការាជព្រឹក្ស» (Cassia Fistula Linn) មានពណ៌លឿង ដុះជាចង្កោមទម្លាក់ពីលើ មែករាជាព្រឹក្សដ៏ខ្ពស់ បង្កើតបានជាទស្សនីយភាពដ៏ប្រណិត។ ដើមផ្កានេះត្រូវបានប្រជាជនថៃនិយមដាំ លំអតាមដងផ្លូវ និងតាមសួនច្បារនានា។* ប្រជាពលរដ្ឋថៃចាត់ទុកពណ៌លឿងរបស់ផ្កានេះ ជាពណ៌របស់ព្រះពុទ្ធសាសនាដែលជាសាសនារបស់រដ្ឋ។ ផ្កានេះរីកជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងអំឡុងខែកុម្ភៈ ដល់ខែឧសភា៕

ស្រា

ស្រាជាទឹក ធ្វើអោយស្រវឹង          ស្រានាំអោយខឹង ពេលផឹកច្រើន

ស្រានាំអោយយើងមិនចម្រើន      ស្រាតែងបង្កើនតែជម្លោះ

ស្រានាំអោយយើងបាត់ស្មារតី      ស្រានាំអប្រិយដល់កេរ៍យស

ស្រានាំអោយយើងខូចកេរ៍ឈ្មោះ  ស្រាផឹកច្រើនហួសអស់តម្លៃ

ស្រានាំហឹង្សាក្នុងគ្រួសារ      ស្រានាំបញ្ហាស្ទើរាល់ថ្ងៃ

ស្រានាំបញ្ហាស្ទើរាល់ថ្ងៃ       ស្រាអាចអោយយើងពាក់ក្នោះដៃរ

ស្រាអាចប្រល័យ មនុស្សលោកបាន      ស្រានាំអោយមាននូវបញ្ហា

ស្រានាំសោកការដល់ខ្លួនប្រាណ  ស្រានាំអោយយើងសែនសាមាន្យ

ស្រានាំក្លាហានខុសបែបបទ         ស្រានាំអោយយើងខូចសុខភាព

ស្រាអាចបន្ទាបយើងប្រាកដ         ស្រាធ្វើអោយយើងខ្វំអំណត់

ស្រានាំអោយព្រាត់ក្រុមគ្រួសារ     ស្រានាំអោយយើងគិតផ្ដេសផ្ដាស

ស្រាអាចប្ដូរផ្លាស់នូវវាចា              ស្រានាំអោយយើងខ្វះករណា

ស្រានាំតណ្ហាដាក់ក្នុងខ្លួន             ស្រានាំអោយមនុស្សឈ្លោះប្រកែក

ស្រាជាចំនែកមួយចំនួន               ស្រានាំសង្គមមិនមាំមួន

ស្រាផឹកផ្ទួនៗពិតអន្ថរាយ             ស្រាថោកស្រាថ្លៃដូចតែគ្នា

ស្រាមិនធានាដល់រូបកាយ           ស្រានាំស្រីខូច ខាតរូបកាយ

ស្រានាំសប្បាយក្លាយជាគ្រោះ      ស្រានាំអោយប្រុសរំលោភស្រី

ស្រាច្រើនករណីមិនរំលោះ           ស្រាអាចជាហេតុតែខាងឈ្លោះ

ស្រាជាមេគ្រោះហេតុទាំងឡាយ   ស្រានាំគ្រោះថ្នាក់ពេលបើកបរ

ស្រាជាឃាតករចាប់មិនបាន         ស្រាគឺជាចោរមិននឹកស្មាន
ស្រាតែងរំខានភាពស្ងប់ស្ងាត់

លក់ថ្នាំតាមសំបុត្រ

ស្ត្រីម្នាក់ដើរចូលឱសថស្ថានរងមួយកន្លែង សួរទិញ​ថ្នាំដេក​លក់ប្រភេទ​ខ្លាំង​បំផុត ។
ឮសួររក​ប្រភេទ​ខ្លាំងបំផុត បុរស​លក់​ថ្នាំសួរ ៖
-អ្នកស្រីទិញថ្នាំនេះធ្វើអ្វី?
-ខ្ញុំប្រើប្រាស់វាសម្លាប់ប្តីខ្ញុំ ។
-មិនបានទេ ។ ខ្ញុំមិនអាចលក់ជូន​អ្នកស្រី​ដើម្បីសម្លាប់​មនុស្ស​ទេ ។
-ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំមាន​សំបុត្រ​ថ្នាំត្រឹមត្រូវ ។
-ឯណាសំបុត្រថ្នាំ?
ស្ត្រីអតិថិជន​លូកកាបូប​យករូបថត​មួយ​សន្លឹក​ហុចឱ្យ​អ្នកលក់​ថ្នាំ គឺរូប​ថត​ប្រុស​ម្នាក់ ស្រីម្នាក់​កំពុង​ឱប​ថើប​គ្នា​យ៉ាង​សប្បាយ ដែល​ប្រុស​ក្នុង​រូបថត​គឺប្តី​របស់ស្ត្រី​អតិថិជន ចំណែក​ស្រី​គឺ​ប្រពន្ធ​របស់​អ្នក​លក់​ថ្នាំ។ ឃើញ​រូបថតភ្លាម​បុរស​លក់ថ្នាំ​ផ្លាស់​ទឹក​មុខ ម្នីម្នា​ងាក​មក​និយាយ ៖
-សុំទោស! អម្បាញ់​មិញខ្ញុំ​មិនដឹង​អ្នកស្រី​មាន​សំបុត្រ​ថ្នាំ​ត្រឹមត្រូវ, នេះ​ថ្នាំខ្លាំង​បំផុត សំរាប់​អ្នកស្រី​យកទៅ​ប្រើតាម​តំរូវការ… បើអត់​ប្រសិទ្ធិភាព​អ្នកស្រីអាច​មកយក​ថែម​ពេល​ណា​ក៏បាន…

ប្រាសាទបន្ទាយស្រី

ប្រាសាទបន្ទាយស្រីគឺជាប្រាង្គប្រាសាទមួយក្នុងចំណោមប្រាសាទជាច្រើននៅ ខេត្តសៀមរាប អង្គរដ៏ល្បីល្បាញនៅក្នុង ប្រទេសកម្ពុជា ក៏ដូចជានៅលើ ពិភពលោក​ ដែរ ដែល​បាន​ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរជាតិ និងអន្តរជាតិយ៉ាងច្រើនកុះករមកពីតំបន់ជាច្រើន។ ក្រុមភ្ញៀវទេសចរដែលបានទៅទស្សនាប្រាង្គ ប្រាសាទអង្គរវត្ត និងប្រាសាទដទៃទៀតនៅក្នុងទឹកដីនៃ ខេត្តសៀមរាប តែងតែឆ្លៀតចំណាយពេល ធ្វើដំណើរក្នុងរយៈចម្ងាយដ៏ឆ្ងាយពីទីរួមខេត្ត ។ ប្រាសាទបន្ទាយស្រីមានឈ្មោះល្បី ព្រោះវាត្រូវបានសាងសង់ឡើងពី ថ្មផ្កាឈូកជាមួយ នឹង​ក្បាច់ចម្លាក់ យ៉ាងល្អិតឆ្មាររស់រវើកជាងគេ ដោយមានតួប្រាង្គបី ដែលមានសភាពល្អឆើតឆាយដូចស្រីគ្រប់លក្ខណ៍។ ប្រាសាទនេះសង់លើដីរាបស្មើមានរាងតូចច្រឡឹងដោយថ្មភក់ផ្កាឈូក និង ឥដ្ឋ​រាង​៤ជ្រុងទ្រវែង ហើយមានគូទឹកព័ទ្ធជុំវិញ ប្រាង្គទាំងបីនៃ ប្រាសាទសង់បែរមុខទៅទិសខាងកើត ហើយប្រាង្គកណ្តាលមានតម្កល់ លិង្គព្រះឥសូរ ខាងត្បូង​ឧទ្ទិស​ថ្វាយ​ដល់​ព្រហ្មញ្ញសាសនា និងខាងជើង​ឧទ្ទិសថ្វាយដល់ព្រះវិស្ណុ។ ប្រាសាទបន្ទាយស្រីកាលដើមឡើយមានឈ្មោះថា "ឥសូរបុរៈ" ប្រែថា "បុរីនៃឥសូរ" ប៉ុនែ្តសម័យក្រោយៗមកទៀតគេហៅថា ប្រាសាទ​បន្ទាយស្រី ទៅវិញដោយសារតែរាងតូចច្រឡឹង និងក្បូរក្បាច់រចនាដ៏ស្រស់ស្អាត និងរស់រវើកនៅ លើផ្ទាំងថ្មពណ៌‌ផ្កាឈូក។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ប្រាសាទនេះ​បាន​ទទួល​ការកោតសរសើរ​ពី​ភ្ញៀវទេសចរសឹងគ្រប់រូបថា ពិតជាស្រស់ស្អាត ទោះបីមានបរិវេណតូចចង្អៀត បន្តិចមែនតែទ្រង់ទ្រាយ ប្រាសាទលំអទៅដោយចម្លាក់ផ្កាភ្ញី នៃរឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងទៅនឹងលទ្ធិទេវរាជ "រឿងរាមកេរ្តិ៏ខែ្មរ" មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះចម្លាក់នីមួយៗ សុទ្ធតែមានលក្ខណៈរស់រវើកបើប្រៀបធៀបទៅ នឹងប្រាសាទដទៃ។
ប្រាសាទបន្ទាយ​ស្រី​ស្ថិត​នៅ​ក្នុងភូមិបន្ទាយស្រី ឃុំបន្ទាយស្រី ស្រុកបន្ទាយស្រី ចំងាយ ៣៩គីឡូ​ម៉ែត្រភាគ​ខាង​ជើង​ទី​រួម​ខេត្ត​សៀម​រាប ឃ្លាត​ពីស្រះស្រង់ ២៧គីឡូម៉ែត្រនិង​មាន​ចំងាយ​៣២គីឡូម៉ែត្រ​ពីប្រាសាទអង្គរវត្តតាមផ្លូវ​ឆ្ពោះទៅ​​ ភ្នំគូលេន ។ តាម​ឯក​សារ​ប្រ​វត្តិ​សាស្រ្ត​អាណា​ចក្រ​ខ្មែរ​បាន​កត់​ត្រា​​ថា ប្រា​សាទ​បន្ទាយ​ស្រី​បាន​កសាង​ឡើង​ក្នុង​គ្រិស្ត​សករាជ ៩៦៧ ក្នុង​រជកាល​ ព្រះបាទជេន្រ្ទវរ័្មនគឺ​មុន​ការ​កសាងប្រាសាទអង្គរវត្ត​ និង​​​អង្គរធំ ដោយ​​ព្រហ្មណ៍​ម្នាក់ឈ្មោះ​ យជ្ញវរាហៈ ដែលជាព្រះគូ្ររបស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៥ ដើម្បីឧទ្ទិសដល់​ព្រហ្មញ្ញសាសនា ។ ប្រាសាទ​បន្ទាយ​ស្រី​ធ្វើ​ពី​ថ្ម​ភក់ពណ៌​ស៊ី​ជម្ពូ និង​រំលេច​ដោយ​​ទេព​អប្សរ​ចំនួន១៥០០ ដែល​ទេពអប្សរ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ខុស​គ្នា ហើយ​លើស​ពីនេះ​សិលា​ចារឹក ផ្កា​ភ្ញីនៅ​ប្រា​សាទ​បន្ទាយ​ស្រីមានក្បាច់​ល្អ​លើស​ពី​ក្បាច់​ចម្លាក់នៅ​លើ ​ប្រាសាទអង្គទៅទៀតគឺ​ដូច​ជា​ក្បាច់​ដែល​បាន​ឆ្លាក់​លើ​ប្រាក់​លើ​ ស្ពាន់​​ដូច្នេះ​ដែរ ។ បើតាម​មគ្គុទេសក៏វិញ​បញ្ជាក់​ថា ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៥ ទ្រង់ជា​អ្នក​កសាង​ប្រា​សាទ​នេះ​ដែល​តាម​សិលា​ចារឹ​ថា "ឥសូរបុរៈ" ឈ្មោះ​ត្រី​ភុវតមហេស្វរៈប្រែ​ថា "ស្ពាននៃ​ព្រះ​ឥសូ​រជា​ធំត្រៃ​ភព" ប្រែ​ថា "បុរី​ព្រះ​ឥសូរ" មិន​មែន​ឈ្មោះបន្ទាយ​ស្រី​ដូច​យើង​ស្គាល់​ទេ ។ ប្រាសាទ​នេះ​មាន​កំ​ពែង​ថ្ម​បាយ​ក្រៀម​ព័ទ្ធ៣​ជាន់មានទីលាន​ក្រាល​ថ្មវែង​ទៅ ​ទិស​ខាង​កើត មាន​គោបុរៈ​ប្រកបដោយ​ក្បាច់​វិចិត្រ នៅ​ចំ​កណ្តាល​ទី​លាន​មាន​រោង​ទង​ខ្វាត់​ខ្វែង​ក្រ​ឡា​ចត្រង្គ​ចេញ​ទៅ​ខាង​​ ជើងមួយ ចេញទៅ​ខាង​ត្បូង​បីសុទ្ធ​សឹង​ប្រ​កប​ដោយ​ក្បាច់​រចនា​ល្អ​វិចិត្រ ។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​បាក់​ធ្លាក់​អស់​ហើយសល់​តែ​សរសរ​ច្រូង​ច្រាង​គួរ​អោយ​ស្តាយ ។ ប្រា​សាទ​បន្ទាយ​ស្រី​ជា​ប្រា​សាទ​មួយដែល​មាន​ក្បាច់​រចនា​យ៉ាង​បញ្ចង់​ឆើត​ ឆាយ មាន​សន្ទឹក​ភ្ញីវ​ល្លិវិលវង់​ល្អិត​ឆ្មា​ស្រស់​រស់​រវីក ដែល​មើល​ទៅ​គួរ​អោយ​នឹក​គិត​ឥត​មាន​ក្តី​ង្ស័យ​ថា " ទេវតានិមិ្មត " ។​ សន្លឹក​ក្បាច់​មួយទងៗដែល​វិល​វង់​មូល​ក្រ​ឡង់​អាច​ទាញ​ភ្នែក​គយ​គន់​មើល​ ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​និង​អោយ​ឈ​រ​ទ្រឹង​ភាំង​​ភ្លេច​ខ្លួន​ជញ្ជក់​មាត់​ដោយ​ សេចក្តី​ស្ងើច​ថ្វី​ដៃ​សម្តែង​​អោយ​ឃើញ​ថា សម័យ​កសាង​ប្រា​សាទ​បន្ទាយ​ស្រី​នេះ​ជា​សម័យ​នៃ​ការ​ចេះ​ដឹង​ស្ទាត់​ជំ​នាញ​ របស់​បុព្វ​បុរស់​ខ្មែរ​នា​សម័យ​នោះ ។ ប្រា​សាទបន្ទាយ​ស្រី​កន្លង​មក​ត្រូវ​រង​នូវ​ភាព​មហន្ត​រាយ ដោយ​សារ​តែ​សង្គ្រាម​បាន​ធ្វើ​អោយ​ប្រា​សាទ​បុរាណ​មួយ​នេះ​ខូច​ខាត​ខ្ទេច​ ខ្ទី​អស់​យ៉ាង​ច្រើន ។ របង​កំ​ពែង​ការ​ពារ​ខាង​ក្រៅ​ត្រូវ​បាន​គេ​ធ្វើ​ការ​ជីកគាស់​កាយ​រុក​រក​ វត្ថុ​បុរាណ​កាល​ពី​អំ​ឡុង​ប្រ​ទេស​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សង្គ្រាម​ ។ គំ​នរ​ដុំ​ថ្ម​ប្រា​សាទ​ត្រូវ​ទុក​រាយ​​ប៉ាយ​នៅមុខ​ប្រា​សាទ​ ។​ តួ​ប្រា​សាទ​ខាង​ក្នុង​មួយ​ភាគ​ត្រូវ​បាក់​បែក​ស្រុត​ទ្រុឌ​ដែល​មើល​ទៅ​គួ​ អោយ​សង្វេគ ។

ដកស្រង់ពី​ http://km.wikipedia.org/wiki/%E1%9E%94%E1%9F%92%E1%9E%9A%E1%9E%B6%E1%9E%9F%E1%9E%B6%E1%9E%91%E1%9E%94%E1%9E%93%E1%9F%92%E1%9E%91%E1%9E%B6%E1%9E%99%E1%9E%9F%E1%9F%92%E1%9E%9A%E1%9E%B8

ភ្នំគូលេន

ភ្នំគូលេនស្ថិតនៅក្នុងស្រុកស្វាយលើ និងស្រុកវ៉ារិន ចំងាយ ៦០គីឡូម៉ែត្រពីក្រុង និងប្រហែល ២៥គីឡូម៉ែត្រពី​សៀមរាបប្រាសាទបន្ទាយស្រី។ ភ្នំគូលេនមានឈ្មោះដើមថា មហិន្រ្ទព៌ត ជាកន្លែងដែលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី២ ប្រារព្ធធ្វើពិធីទេវរាជ និងប្រកាសឯករាជ្យពីប្រទេសជ្វាក្នុងឆ្នាំ​៨០២ ដែលជាពេលដែលសម័យអង្គរកើតឡើង។ ភ្នំនេះជាទីក្រុងរបស់ចក្រខ្មែរ (អាណាចក្រខ្មែរ)ដំបូងគេជិតកន្លះសតវត្សមុនពេលប្តូរទៅហិហរាល័យ ដែលឥឡូង​នេះហៅថារលួស។ មានប្រាសាទប្រហែល ២០​ ត្រូវបានរកឃើញនៅលើភ្នំនេះ។
ដកស្រង់ពី​ http://km.wikipedia.org/wiki/%E1%9E%97%E1%9F%92%E1%9E%93%E1%9F%86%E1%9E%82%E1%9E%BC%E1%9E%9B%E1%9F%81%E1%9E%93

ការប្រកបរបររកស៊ីស្រុកខ្ញុំ

ការប្រកបរបររកស៊ីស្រុកខ្ញុំ

ពេលវេលានេះគឺជាពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លានឹងជាពេលដែលខ្ញុំនឹកគិតដល់គ្រូសារ បងប្អូនរបស់ខ្ញុំនឹកផ្ទះនិងនឹកដល់ស្រុករបស់ខ្ញុំគឺនឹកគិតដល់អ្នកស្រុកភូមិនៅទីនោះហើយក៏គិតពីជីវភាព ប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកនៅស្រុកខ្ញុំហ្នឹងមានអារម្មណ៍ចាប់កាន់ប៉ិចសរសេរនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានគិត។សរសេរចេញ ពីអារម្មណ៍នូវពាក្យពេជ្យដែលហាក់ដូចជាផុសចេញពីគំនិតដែលខ្ញុំចង់បរិយាយនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានដឹងឮនិង បានជួបប្រទះទាក់ទងទៅនឹងជីវភាពការប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតអ្នកនៅទីនោះ។ប៉ុន្តែមុននឹងចាប់ផ្តើមខ្ញុំសូម បង្ហាញអំពីស្រុករបស់ខ្ញុំគឺស្រុកសំរោងដែលឥឡូវប្រែក្លាយទៅជាក្រុងសំរោងវិញ។ក្រុងសំរោងគឺជាក្រុង តែមួយរបស់ខេត្តឧត្តរមានជ័យដែលមានផ្ទៃដីសរុប១.៤២៥គីឡូម៉ែតមានប្រជាពលរដ្ឋចំនួន១០.២៩៣ គ្រួសារស្មើនឹង៥១.៣៨២នាក់ក្នុងនោះមានស្រីចំនួន២៤.៧៨៣នាក់។ក្រុងសំរោងមានសង្កាត់ចំនួន៥គឺ សង្កាត់បុស្បូវ,បន្សាយរាក់,សំរោង,កូនក្រៀលនិងសង្កាត់អូស្មាច់ដែលមានភូមិទទួលស្គាល់ពីក្រសួង មហាផ្ទៃចំនួន៤៧ភូមិនិងភូមិមិនទាន់មានប្រកាសចំនួន២៤ភូមិ។ខ្ញុំរស់នៅខេត្តឧត្តរមានជ័យក្រុងសំរោង សង្កាត់សំរោងភូមិសំរោងគិតៗទៅខ្ញុំក៏ជាអ្នកក្រុងដែរតើ!បើតាមស្តាប់ទៅហាក់ដូចជាតំបន់ហ្នឹងមានការ រីកចំរើនណាស់តែតាមពិតទៅមានឯណាខ្ញុំគិតថាប្រជាជនពុំទាន់មានជីវភាពធូធារនៅឡើយទេគឺនៅមាន ភាពខ្សត់ខ្សោយនៅឡើយទេ។ប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនោះភាគច្រើនប្រកបរបរកសិកម្ម។ដែលប្រជាជនមួយ ចំនួនមានដីស្រែច្រើនគួសមតែទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយក៏ប្រជាជនពុំសូវទទួលបានទិន្នផលច្រើនដែរ ព្រោះការធ្វើស្រែគឺពឹងផ្អែកទៅលើទឹកភ្លៀងដែលគេហៅថាធ្វើស្រែប្រវាស់មេឃនោះឯងគឺធ្វើតែរដូវវស្សា ព្រោះគ្មានប្រឡាយទឹកសំរាប់ផ្គត់ផ្គង់គ្មានទំនប់ទប់ទឹកគ្មានអាងទប់ទឹកនោះទេ។និយាយរឿងដីនឹកឃើញ កាលបួនប្រាំឆ្នាំមុនដែលដីឡើងថ្លៃធ្វើអោយអ្នកមានដីសប្បាយរីករាយលក់ដីបានប្រាក់កាសច្រើនគួសម សំរាប់ប្រកបរបរកស៊ីទិញសំភារះឧបករណ៏ប្រើប្រាស់។ចំនែកអ្នកលក់ដូរក៏លក់ដាច់ខ្លាំងណាស់ដែរព្រោះ ប្រជាជនសំបូរប្រាក់កាសសំរាប់ចាយវាយ។ហើយក៏មានមនុស្សម្នារមួយចំនួនមានលុយច្រើនសំរុកទិញដី សំរាប់ទុកលក់បានចំនេញនៅថ្ងៃខាងមុខអ្នកខ្លះចងការធនាគាយកលុយមករកស៊ីដី(សូមកុំច្រឡំមិនមែន ជាសត្វជន្លេនទេ)ខ្លះហៅថារកស៊ីគក់ជេដីដើម្បីចំនេញកម្រៃជើងសារ។ខ្លះគេសមប្រកបតែមួយចំនួនធំ តាមខ្ញុំដឹងមានអញ្ជឹងឯណាគឺពេលដែលទិញដីបានមិនទាន់ទាំងបានលក់ផងស្រាប់តែដីលក់លែងចេញធ្វើ អោយអស់លុយខ្លះចងការគេអត់ទាំងលុយបង់ការប្រាក់ក៏មានដែរ(តើទាំងអស់នេះបណ្ដាលមកពីអ្វី?)។ ត្រឡប់មកអ្នកលក់ដូរវិញឥឡូវនេះក៏លក់មិនសូវដាច់ដូចកាលមុនក៏ពីព្រោះតែប្រជាជននៅទីនោះរកចំនូល បានតិចតួចនិងស្រែស្រូវមិនសូវកើតផងនោះ។មួយចំនួនប្រកបរបកសិកម្មកាប់គាស់ដាំដំនាំបន្លែបន្លុកផ្លែ ឈើហូបផ្លែចិញ្ចឹមសត្វឃើញថារបរនេះគឺបានចំនូលគួសមតែលក្ខណះខ្នាតតូចពុំផ្ដល់តំរូវការប្រចាំថ្ងៃបាន គ្រប់គ្រាន់។ដូច្នោះហើយមួយចំនួនធំត្រូវនាំចូលពីប្រទេសថៃតាមច្រកអូស្មាច់និងច្រកផ្សេងទៀតដូចជានំចំ ណីឧបករណ៏ប្រើប្រាស់បន្លែផ្លែឈើសាច់សត្វត្រី…..។ហើយក៏មានប្រជាជនមួយចំនួនទៀតពេញកំលាំងធ្វើ ការបែជាធ្វើការចំណាកស្រុកទៅរកការងារឆ្លងដែនដែលប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់។តែក៏នៅមានមួយចំនួនតូច នៅខាងភូមិឈូកខ្នារមានប្រកបរបរត្បាញក្រម៉ាចិញ្ចឹមនាងដើម្បីយកសរសៃសូត្រសំរាប់ត្បាញហូលផាមួង ក្រមាតែសូមបញ្ជាក់ថាមានតិចតួចតែប៉ុន្នោះ។មួយចំនួនទៀតនោះជាអ្នកធ្វើការមន្រ្តីរាជការតាមស្ថាប័នរដ្ឋ ហើយក៏មានអង្គការមួយចំនួនតូចហើយអ្នកធ្វើការតាមស្ថាប័នទាំងនោះភាគច្រើនជាអ្នកមកពីខេត្តផ្សេងៗពុំ សូវមានអ្នកក្នុងស្រុកផ្ទាល់នោះទេ។ទាំងនេះគឺជាមុខរបរដែលខ្ញុំរៀបរាប់ហើយនូវមានរបរច្រើនទៀតដែលខ្ញុំ មិនបានលើកមកនិយាយអស់ហើយការងារទាំងនោះមានទាំងការងារសុចរិតនិងទុចរិត។តែខ្ញុំសូមលើកយក មកបង្ហាញបន្តិចទៀតទៅលើមុខរបរទាំងប៉ុន្មានដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។មានអ្នកខ្លះមានរោងម៉ាស៊ីនកិន ស្រូវម៉ាស៊ីនផលិតទឹកកកឡឥដ្ឋរោងម៉ាស៊ីនអាឈើដែលពួកគាត់គឺធូធារ។អ្នកខ្លះរកអុសរកឈើមកដុតធ្វើ ធ្យូងសំរាប់លក់។ហើយក៏មានផងដែរដោយជីវភាពលំបាករករបរបរបាញ់សត្វកាប់ឈើទោះដឹងថាខុសច្បាប់ រកឈើក្រាក់សំរាប់សង់របងរឺសរសរក្រាក់។តែឈ្មួញមួយចំនួនជួញដូររកស៊ីឈើខ្នាតធំកាប់បំផ្លាញគិតតែ ផលប្រយោជន៏របស់ខ្លួនហើយជនទាំងនេះរាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែលុបបំបាត់អស់។អាស្រ័យដូចបានសរសេរ ខាងលើធ្វើអោយខ្ញុំយល់ថាប្រជាជននៅទីនោះពុំទាន់មានជីវភាពធូធារនូវឡើយហើយមុខរបរទាំងអស់នេះ ទាំងសុចរិតនិងទុច្ចរិតក៏មិនមែនមានតែស្រុកខ្ញុំនោះដែរ៕

ភ្នំបូកគោ

ភ្នំបូកគោ​មានចំងាយ ៤២​គីឡូម៉ែត្រពី​ក្រុងកំពត ។​ ក្រុមបរទេសបានមកដល់ដំបូងគេនៅឆ្នាំ​១៩១៧ លុះក្រោមមកជនជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះ រូលួស បានរៀបចំឡើងនាថ្ងៃទី១៣ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩២២ ក្នុងរាជ្ជកាលព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ​​ ។ កាលដំបូងឡើយ បូកគោ​ជា​ទី​កន្លែង​សំរាប់​សំរាក​លំហែ​កាយ​របស់​ពួក​អាណានិគម​បារាំង​ក្នុង​ ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ធាតុអាកាស​នៃ​តំបន់​វាលរាប​ទី​តំបន់​កំពូល​ភ្នំ​នា​ ឆ្នេរសមុទ្រ។ ភ្នំបូកគោមានកំពស់ ១០៧៥​ម៉ែត្រ ធាតុអាកាសនៅទីនោះមានភាពត្រជាក់បង្គួរ រុក្ខជាតិទាំងទ្បាយមានភាពរីកស្រស់គ្រប់ពេលវេលា ព្រមទាំងមានទេសភាពធម្មជាតិដ៏ល្អៗ ដូច​ជា​មាន​ផ្ទាំង​ថ្មដា​ធំៗ​ជា​ច្រើន​ឥតគណនា​នៅ​រាយប៉ាយ​ក្រោម​ដើម​ រុក្ខជាតិ ខ្លះ​នៅ​កណ្តាល​វាល ខ្លះ​ទៀត​មើល​ទៅ​មាន​រាង​ដូចជា​រូបសត្វ​ផ្សេងៗ ឬ ជារាងសំពៅ ... ។ ពី​កំពូល​ភ្នំបូកគោ គេ​អាច​មើល​ឃើញ​នូវ​ទិដ្ឋទាព​ខ្លះៗ​នៃក្រុងកំពត ក្រុងកែប​ ក្រុងព្រះសីហនុ ព្រមទាំងផ្ទៃសមុទ្រពណ៌ខៀវស្រងាត់ធំល្ហល្ហេវជាប់ជើងមេឃ។

ដកស្រង់ពី៖​​ http://km.wikipedia.org/wiki/%E1%9E%97%E1%9F%92%E1%9E%93%E1%9F%86%E1%9E%94%E1%9E%BC%E1%9E%80%E1%9E%82%E1%9F%84

ប្រាសាទអង្គរវត្ត

អង្គរវត្តស្ថិតនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។ នគរវត្ដជាស្នាដៃដ៏ធំចំបងអស្ចារ្យរបស់ ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២ ដែលមានឈ្មោះល្បីល្បាញរន្ទឺសុះសាយ ទៅគ្រប់ទិសទី លើពិភពលោក មិនតែប៉ុណ្ណោះ ប្រាសាទនគរវត្ដក៏ជារូបភាពតំនាងប្រទេសជាតិខ្មែរផងដែរ។ នគរវត្ដមានកសិណ រឺគូទឹកព័ទ្ធជុំ វិញប្រហែលជា ១៦គ.ម ចំនែកកសិណពិតប្រាកដរបស់ប្រាសាទ មានបណ្តោយប្រវែង១៥០០ម x ទទឹង១៣០០ម លើ២០០ម ផ្លូវធំដើរចូលពីទិស ខាងលិចទៅដល់ប្រាសាទកណ្តាលមានប្រវែង២៥០ម ឯកំពូលកណ្ដាលខ្ពស់ធំជាងគេបំផុតរបស់នគរវត្ដ មានកំពស់ ៦៥ម ។ ប្រាសាទអង្គរវត្ត មានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃក្រុងសៀមរាប ក្នុងស្រុកសៀមរាប​ មានចំងាយ ៧ គ.ម ពីទីរួមខេត្ត តាមផ្លូវកូម៉ៃ ឬផ្លូវសាលដឺ ហ្គោល។ ប្រាសាទអង្គរវត្តត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងបញ្ជីបេតិកភ័ណ្ឌពិភពលោករបស់អង្គ​ ការយូណេស្កូ នៅឆ្នាំ១៩៩២។ ប្រាសាទអង្គរវត្តត្រូវបានរកឃើញឡើងវិញដោយ ប្រវត្តិវិទូបារាំងលោក ហង់រី មូហូ(Henri Mouhot) នៅឆ្នាំ១៨៦០។

មាតិកា ប្រវត្តិ ស្ថាបត្យកម្ម ចម្លាក់ថែវនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទអង្គរវត្ត រូបភាព សូមមើលផងដែរ ឯកសារយោង

ប្រវត្តិ

ប្រាសាទអង្គរវត្តបានសាងសង់ នៅដើមសតវត្សរ៍ទី​១២ ដោយព្រះបាទព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២(ខ្លះសរសេរ : ព្រះបាទសូរិយាវរ្ម័នទី២) (១១១៣—១១៥០) ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយព្រះវិស្ណុ ក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា។ ប្រាសាទនេះមានលក្ខណៈល្អវិចិត្រ និងបង្ហាញនូវសិល្បៈខ្មែរដ៏អស្ចារ្យដល់កំពូល^[១]។

បើតាមលោកហ្សែសឺដែស ប្រាសាទអង្គរវត្តគឺតំណាងអោយពិភពលោក។ ប្រាង្គកណ្តាលតំណាងអោយភ្នំព្រះសុមេរុដែលស្ថិតនៅកណ្តាលពិភពលោក។ ប្រាង្គទាំង៥ តំណាងអោយកំពូលភ្នំព្រះសុមេរុដែលជាជាយផែនដី​ និងគូទឹកព័ទ្ធជុំវិញប្រាសាទគឺ ជាសមុទ្រដែលព័ទ្ធជុំវិញ។ ប្រាសាទអង្គរវត្តមានឈ្មោះដើមថា ប្រាសាទបរមវិស្ណុលោក។ ប៉ុន្តែការវិវត្តន៍នៃឈ្មោះអង្គរវត្តនេះ អាចត្រូវបានគេយកតាមប្រវត្តិសាស្រ្ត។ ស្លាកស្នាមដំបូងគឺ មាននៅសតវត្សរ៍ទី១៦។ ជាការពិតណាស់ប្រាសាទនេះបាន ក្លាយទៅជា កន្លែងពុទ្ធសាសនាដ៏ល្បីល្បាញមួយ។ តាមសិលាចារិកនៅសតវត្សរ៍ទី ១៦ ឈ្មោះនៃប្រាសាទអង្គរវត្តគឺ ព្រះមហានគរឥន្រ្ទប្រត្ថព្រះពិស្ណុលោក (ឥន្រ្ទប្រត្ថ ជាភាសាសំស្រ្កឹត ហើយបានក្លាយទៅជាភាសាបាលី ឥន្ទបត្ថ បញ្ជាក់ទៅលើការឆ្លងពីព្រហ្មមញ្ញសាសនា ទៅព្រះពុទ្ធសាសនាហិនយាន។ ​ ពាក្យឥន្រ្ទប្រត្ថ មានន័យថា ទីក្រុងរបស់ព្រះឥន្ទ ។ ក្នុងព្រហ្មមញ្ញសាសនា គេជឿថាព្រះឥន្ទមានទីកន្លែននៅលើដី។ ពាក្យនេះជាកន្លែងសំរាប់ គោរពបូជា។ ឧទាហរណ៍ដូចជាវត្តទាំងពីរនៅក្នុង ប្រាសាទអង្គរវត្តមានឈ្មោះថា ឥន្ទបត្ថបុរីខាងត្បូង និង ឥន្ទបត្ថបុរីខាងជើង ។ ការហៅទៅលើឈ្មោះថា ពិស្ណុលោក គឺសំរាប់រំលឹកទៅដល់ មរណៈនាមរបស់ស្តេច ដែលបានកសាងប្រាសាទនេះ គឺ បរមវិស្ណុលោក រីឯ ស្រីសុធរ ជាការហៅដើម្បីរំលឹកឡើងវិញ ទៅលើឈ្មោះទីក្រុងចាស់នៅអង្គរ ឈ្មោះថា ស្រីយសោថបុរ ។) ហើយមួយចំនែកទៀតនៅសតវត្យរ៍ទី ១៧ ហៅថាឥន្ទបត្ថម្ភានគរ ស្រីសុធរវពិស្ណុលោក ។ ចំនែកឈ្មោះថាអង្គរវត្ត គឺជាឈ្មោះសាមញ្ញសំរាប់កំណត់បូជនីយដ្ឋាននេះ។ ចំពោះប្រជាជនខ្មែរ ពិសេសអ្នករស់នៅខេត្តសៀមរាប ច្រើនហៅឈ្មោះរួមមួយគឺ អង្គរវត្តតូច។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកនិពន្ធអឺរ៉ុប ទាំងអស់បានកំណត់ហៅឈ្មោះរួមមួយគឺ​ អង្គរវត្ត។

ស្ថាបត្យកម្ម

ប្រាសាទអង្គរមានកម្ពស់ ៦៥ម៉ែត្រ មានក្រលាផ្ទៃប្រហែល ២០០ហិចតា រាងចតុកោណ ដែលកំណត់ដោយកំពែងព័ទ្ធជុំវិញ និង គូទឹក ដែលមានទទឹង ២០០ម៉ែត្រ។ បរិវេណនៃកំពែង គឺមានប្រវែងប្រហែល ៥,៥គ.ម ។ ផ្លូវចូលធ្វើអំពីថ្មភក់មានប្រវែងបណ្តោយ ២៥០ម៉ែត្រ និងទទឹង ១២ម៉ែត្រ ។ ដោយសារតែទំហំដ៏ធំ​ និងស្ថាបត្យកម្មដ៏អស្ចារ្យនេះ មានមនុស្សមួយចំនួនគិតថា ប្រាសាទអង្គរវត្តមិនមែនជាស្នាដៃរបស់មនុស្សទេ គឺជាស្នាដៃរបស់អាទិទេព ។

នៅខាងមុខផ្លូវចូលមានតោថ្មធំៗ ឈរយាមនៅអមសងខាងផ្លូវ ។ នៅខាងចុងនៃផ្លូវចូលនោះ មានគោបុរៈប្រាង្គបី ដែលមានកម្ពស់ខុសគ្នា ហើយប្រាង្គផ្នែកខាងលើត្រូវបានដួលរលំហើយ ។ នៅគោបុរៈនោះ មានថែវដែលមានកំពូលជាវូត ។ បន្ទាប់ពី គោបុរៈមកគឺមានផ្លូវមួយដែលមានប្រវែងបណ្តោយ ៣៥០ម៉ែត្រ និង ទទឹង ៩ម៉ែត្រ ធ្វើពីថ្មភក់ និង បង្កាន់ដៃនាគនៅអមសងខាង ។

ចម្លាក់ថែវនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទអង្គរវត្ត

ចម្លាក់ថែវដែលព័ទ្ធជុំវិញប្រាសាទអង្គរវត្តនៅ ជាន់ទី១ ជាចម្លាក់លើថ្មភក់មានទំហំ ១,២០០ម៉ែត្រការេ។ ចម្លាក់នោះចែកជា ៨ផ្ទាំង និង ២ ផ្ទាំង នៅពន្លាជ្រុងនៃ ថែវខាងលិច។ សាច់រឿង នៃចម្លាក់នោះចាប់ផ្តើមតាម ជួរដេក តាមជញ្ជាំងពីធ្វេងទៅស្តាំ។ នៅកន្លែងខ្លះមានព្រំផងដែរ។ សាច់រឿងនោះត្រូវបានរៀបចំតាមរបៀប គឺដាច់ពីគ្នា ឬស្ថិតនៅពី លើគ្នា។ ចម្លាក់នេះត្រូវមើលពីធ្វេងទៅស្តាំ។ អ្នកទស្សនាគួរដើរមើលដោយចូលតាមច្រកកណ្តាលខាងលិច រួចបត់ស្តាំ និង ដើរជុំវិញ។​ ចម្លាក់ទាំងនោះរួមមាន៖

(១) ថែវខាងលិច(ត្បូង) : បង្ហាញពីចម្បាំងរបស់គូរុសាត្រា (មហាភារតៈ) ។

(២) ពន្លាជ្រុង(និរតី) : បង្ហាញពី ឆាកនៃរឿងរាមកេរិ៍្ត ។

(៣) ថែវខាងត្បូង(លិច) : បង្ហាញពីព្យុហយាត្រារបស់ព្រះបាទសូរ្យវ័រ្មនទី ២ ។

(៤) ថែវខាងត្បូង(កើត) : បង្ហាញពីរឿងឋានសួគ៌ និង ឋាននរក ។

(៥) ថែវខាងកើត(ត្បូង) : បង្ហាញពីរឿងកូរសមុទ្រទឹកដោះ ។

(៦) ថែវខាងកើត(ជិតផ្លូវចូល) : ជាសិលាចារិក ។

(៧) ថែវខាងកើត(ជើង) : បង្ហាញពីជ័យជំនះរបស់ព្រះវិស្ណុ លើពួកអសុរៈ ។

(៨) ថែវខាងជើង(កើត) : បង្ហាញពីជ័យជំនះរបស់ក្រឹស្ណៈ និង បាណ្ឍៈ ។

(៩) ថែវខាងជើង(លិច) : បង្ហាញពីចម្បាំងរវាងទេតា និង​ពួកអសុរៈ ។

(១០) ពន្លាជ្រុង(ពាយព្យ) : បង្ហាញពីឆាកនៃរឿងរាមកេរិ៍្ត ។

(១១) ថែវខាងលិច(ជើង) : បង្ហាញពីចម្បាំងនៅក្រុងលង្កា(រឿងរាមកេរិ៍្ត) ។

ខេត្តសៀមរាប
ទីរួមខេត្តនៃខេត្តសៀមរាបគឺ ក្រុងសៀមរាប
ទីរួមខេត្ត		ក្រុងសៀមរាប
ស្រុក		ក្រឡាញ់    ជីក្រែង    បន្ទាយស្រី    ប្រាសាទបាគង    ពួក    វ៉ារិន    សៀមរាប    ស្វាយលើ    សូទ្រ ​និគម    ស្រីស្នំ    អង្គរជុំ    អង្គរធំ
ភូមិសាស្រ្ត		ស្ទឹងសៀមរាប    បឹងទន្លេសាប
តំបន់អង្គរ		អង្គរធំ    អង្គរវត្ត    ប្រាសាទបន្ទាយស្រី    ប្រាសាទបាពួន    ប្រាសាទបាយ័ន    ប្រាសាទតាព្រហ្ម
ទឹកដីខេត្តសៀមរាប

ឯកសារយោង

1. ↑ សៀវភៅតំបន់ទេសចរណ៍នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា បោះពុម្ភលើកទី ២ ឆ្នាំ ២០០៥ ដោយ កែវ ភួង

វិគីមេឌាទូទៅ មានមេឌាទាក់ទងនឹង ប្រាសាទ​អង្គរវត្ត ។

ការណែនាំអំពីប្រាសាទនានាក្នុងខេត្តសៀមរាប សំរាប់អ្នកទេសចរណ៍ដែលចង់មកកម្ពុជា

បានពី "http://km.wikipedia.org/wiki/%E1%9E%94%E1%9F%92%E1%9E%9A%E1%9E%B6%E1%9E%9F%E1%9E%B6%E1%9E%91%E2%80%8B%E1%9E%A2%E1%9E%84%E1%9F%92%E1%9E%82%E1%9E%9A%E1%9E%9C%E1%9E%8F%E1%9F%92%E1%9E%8F"

ចំណាត់ថ្នាក់ក្រុម: ប្រាសាទ | ខេត្តសៀមរាប

Bottom of Form